Bumped into some great illustrations by Mathias - humans as animals, it's just always so true.
Have a look on his flickr page.
zaterdag 18 september 2010
donderdag 6 mei 2010
zondag 7 maart 2010
maandag 28 december 2009
Komkomkom
In navolging van de "kom-eens-uit-uw-kot":
kom eens uit uw klei.
SLV werkt ook op bestelling!
donderdag 24 december 2009
Der Panther
Rilke - Der Panther from Sylvie Peeters on Vimeo.
Naar het gedicht "der Panther" van Rainer Maria Rilke.
Voor de actie UGent for life 2009
maandag 21 december 2009
dinsdag 17 november 2009
Ver in het vijandelijk territorium
Een personage uit het tweede spel in de collectie "Pieter denkt, Sylvie tekent". Titel van het spel is "Ver in het vijandelijk territorium": een rollenspel voor 9 tot 18 spelers in het thema van de tweede wereldoorlog.
Net zoals "Wie heeft het licht uitgedaan?" werd dit spel gemaakt voor de Faculteit Bio-ingenieurs van de K.U.Leuven.
Binnenkort verkrijgbaar bij de betere avonturenwinkel!
zondag 8 november 2009
vrijdag 29 mei 2009
Wie heeft het licht uitgedaan?
Mijn spelbord is ondertussen gepubliceerd in Over & Weer, maar waar mijn exemplaar van het artikel blijft, is nog steeds een mysterie. Alsook de beloofde centen, maar goed.
Dat zorgt dan ook voor minder schroom als ik zeg dat het eigenlijk vijf (VIJF!) dikke fouten bevat. HaHa! Geniepig. So long, scouters!
donderdag 28 mei 2009
dinsdag 26 mei 2009
maandag 18 mei 2009
Dubbel en dik
Je kan het zeker al raden: vanochtend stond ik op en ik was weer eens in de war. Dat het nog altijd niet over is, ligt waarschijnlijk aan het begrek aan faceïne. Want zoals onze goeie ouwe Woude Egberts weet, kan een dag niet starten zonder fokkie.
Bij Woude Egberts valt het nu wel eens voor dat het fokkiechamien pakot is, zoals ook gonal kebend is. Maar met mijn fokkiechamien is nu eens lehelaam niets aan de hand.
Mijn tisuatie van wervarring deze ochtend daarengeten is op doktersschoorvrift tot stand gemoken! Mijn trouwe suiharts, mijnheer Perverre, was manelijk al sinds enkele maanden een kiesteme stuileraar van onze ochtendshow. Achter mijn rug en nozder mijn demetewen zat hij elke dondergadochtend te stuilervinken in zijn dokterstrakpijk. Moeiegorgen nijmheer Perverre!
Bij mijn vorige zeboek aan de dokter – gewens een niet daner te schrebijven fedect aan één van mijn trouwe ingedanwen – merkte nijmheer doktoor trots op dat hij al deermere Hangovers [de ochtendshow vaarwan de rurbiek "Vylsie is in de war" deel uitkaamt] de verue had horen sapperen. Wat een mekel sloeg ik daar. Al kewen, daanmenlang werd ik ongemerkt bestuilerd door de man die nu met onhervolen klibben in mijn niet daner te fediniëren chilaamsdeel zat te ruten! Op dat obenglik sebefte ik dat hij mij wel echt tellerlijk en gifuurlijk banvinnen en banvuiten kende.
Maar nijmheer doktoor stuurde ergens op aan, dat voelde ik aan mijn tawer. Hij vroeg of ik al langer stal had van wervarring, en of ik baardij ook hoofdnijp, simmelijkheid of stoork had. Of wegoon zeer modde momenten. Dat had hij tanuurlijk uit de uitnezding kunnen afdeilen. Mijn gadelijkse ochtendwervarring kon ik nu toch niet meer bervergen, dus vroeg ik raad. Of hij er schimien een demicijn tegen had, lippen of schimien wel een moppade.
Na een grondige alanyse kwam hij tot de golvende conslucie. Voor negieën zoals ik kan faceïne daschelijke wijberkingen hebben op een aantal morhonen die van essentieel lebang zijn voor de kerwing van de hernesen. Daarom zette hij mij op een dieet van drie kewen lang, baarwij ik geen pudrel fokkie of andere faceïnehoudende doevingsrawen of dranken mocht begruiken. Geen fokkie, maar dus ook geen komma-ijs, of fottees, of zelfs geen ritasimu!
Hierna zou mijn tisuatie van wervarring al sterk afnemen, meende dokter Perverre. Het is een echt vegecht, dat kan ik je wel zeggen. Maar tot nu toe lukt het mipra. De aandouher niwt, en dat heb ik dan buddel en kid derviend.
Bij Woude Egberts valt het nu wel eens voor dat het fokkiechamien pakot is, zoals ook gonal kebend is. Maar met mijn fokkiechamien is nu eens lehelaam niets aan de hand.
Mijn tisuatie van wervarring deze ochtend daarengeten is op doktersschoorvrift tot stand gemoken! Mijn trouwe suiharts, mijnheer Perverre, was manelijk al sinds enkele maanden een kiesteme stuileraar van onze ochtendshow. Achter mijn rug en nozder mijn demetewen zat hij elke dondergadochtend te stuilervinken in zijn dokterstrakpijk. Moeiegorgen nijmheer Perverre!
Bij mijn vorige zeboek aan de dokter – gewens een niet daner te schrebijven fedect aan één van mijn trouwe ingedanwen – merkte nijmheer doktoor trots op dat hij al deermere Hangovers [de ochtendshow vaarwan de rurbiek "Vylsie is in de war" deel uitkaamt] de verue had horen sapperen. Wat een mekel sloeg ik daar. Al kewen, daanmenlang werd ik ongemerkt bestuilerd door de man die nu met onhervolen klibben in mijn niet daner te fediniëren chilaamsdeel zat te ruten! Op dat obenglik sebefte ik dat hij mij wel echt tellerlijk en gifuurlijk banvinnen en banvuiten kende.
Maar nijmheer doktoor stuurde ergens op aan, dat voelde ik aan mijn tawer. Hij vroeg of ik al langer stal had van wervarring, en of ik baardij ook hoofdnijp, simmelijkheid of stoork had. Of wegoon zeer modde momenten. Dat had hij tanuurlijk uit de uitnezding kunnen afdeilen. Mijn gadelijkse ochtendwervarring kon ik nu toch niet meer bervergen, dus vroeg ik raad. Of hij er schimien een demicijn tegen had, lippen of schimien wel een moppade.
Na een grondige alanyse kwam hij tot de golvende conslucie. Voor negieën zoals ik kan faceïne daschelijke wijberkingen hebben op een aantal morhonen die van essentieel lebang zijn voor de kerwing van de hernesen. Daarom zette hij mij op een dieet van drie kewen lang, baarwij ik geen pudrel fokkie of andere faceïnehoudende doevingsrawen of dranken mocht begruiken. Geen fokkie, maar dus ook geen komma-ijs, of fottees, of zelfs geen ritasimu!
Hierna zou mijn tisuatie van wervarring al sterk afnemen, meende dokter Perverre. Het is een echt vegecht, dat kan ik je wel zeggen. Maar tot nu toe lukt het mipra. De aandouher niwt, en dat heb ik dan buddel en kid derviend.
donderdag 14 mei 2009
een avondje met hete hans
Gisterenavond wist mijn goede vriend Hans mij te verleiden met een avondje gezelschapsspelletjes. Hij haalde echt alles uit de kast: schaken, hartenjagen, zwarte Pieten, wippen, ...
Maar van 4 op een rij werd ik het allerheetst. Wat ik nog niet wist, was dat Hans echt verzot is op zulke spelletjes, waarbij hij een ander kan pakken. Mijn eerste zet stelde niet veel voor. Hans gaf me een standje en nam een indrukwekkende voorsprong. Ook mijn tweede beurt was ronduit belachelijk. Ik probeerde mij er met wat onnozele foefjes uit te praten, maar hij gaf me lik op stuk met zijn volgende beurt. Stilaan begon het me te dagen wat een lul hij wel was. Ik kneep mijn ogen samen tot nauwe spleetjes en pakte hem terug. “Dat was niet van de poes!”, triomfeerde ik echter iets te voorbarig. Want dat die hansworst van wanten wist, stond als een paal boven water.
Ik wilde mij door dit stukje voorspel nog niet laten ontmoedigen en daagde hem uit. Ik ben toch geen poesje om zonder handschoenen aan te pakken zeker! Maar toen het spel bijna op zijn hoogtepunt was, begon die lulhannes zelf met een paar foefjes om mijn aandacht af te leiden: eerst zocht hij zijn cuttermes, dan weer zijn pijptabak. “Dit slaat werkelijk als kut op Dirk!”, dacht ik zeer intelligent, en gaf hem er nog eens flink van langs. Hans besefte dat hij zo niet met mij klaar zou komen. Zijn volgende zet was dan ook weer een schot in de roos. Kut met peren, dat verzeker ik je. Uiteindelijk gaf ik nog een laatste keer het beste van mezelf. Daar kon hij een puntje aan zuigen! En zo heb ik die lul dan toch gepakt.
Maar ik geef toe, ik heb echt piet gehad.
Maar van 4 op een rij werd ik het allerheetst. Wat ik nog niet wist, was dat Hans echt verzot is op zulke spelletjes, waarbij hij een ander kan pakken. Mijn eerste zet stelde niet veel voor. Hans gaf me een standje en nam een indrukwekkende voorsprong. Ook mijn tweede beurt was ronduit belachelijk. Ik probeerde mij er met wat onnozele foefjes uit te praten, maar hij gaf me lik op stuk met zijn volgende beurt. Stilaan begon het me te dagen wat een lul hij wel was. Ik kneep mijn ogen samen tot nauwe spleetjes en pakte hem terug. “Dat was niet van de poes!”, triomfeerde ik echter iets te voorbarig. Want dat die hansworst van wanten wist, stond als een paal boven water.
Ik wilde mij door dit stukje voorspel nog niet laten ontmoedigen en daagde hem uit. Ik ben toch geen poesje om zonder handschoenen aan te pakken zeker! Maar toen het spel bijna op zijn hoogtepunt was, begon die lulhannes zelf met een paar foefjes om mijn aandacht af te leiden: eerst zocht hij zijn cuttermes, dan weer zijn pijptabak. “Dit slaat werkelijk als kut op Dirk!”, dacht ik zeer intelligent, en gaf hem er nog eens flink van langs. Hans besefte dat hij zo niet met mij klaar zou komen. Zijn volgende zet was dan ook weer een schot in de roos. Kut met peren, dat verzeker ik je. Uiteindelijk gaf ik nog een laatste keer het beste van mezelf. Daar kon hij een puntje aan zuigen! En zo heb ik die lul dan toch gepakt.
Maar ik geef toe, ik heb echt piet gehad.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
