Dubbel en dik

Je kan het zeker al raden: vanochtend stond ik op en ik was weer eens in de war. Dat het nog altijd niet over is, ligt waarschijnlijk aan het begrek aan faceïne. Want zoals onze goeie ouwe Woude Egberts weet, kan een dag niet starten zonder fokkie.

Bij Woude Egberts valt het nu wel eens voor dat het fokkiechamien pakot is, zoals ook gonal kebend is. Maar met mijn fokkiechamien is nu eens lehelaam niets aan de hand.

Mijn tisuatie van wervarring deze ochtend daarengeten is op doktersschoorvrift tot stand gemoken! Mijn trouwe suiharts, mijnheer Perverre, was manelijk al sinds enkele maanden een kiesteme stuileraar van onze ochtendshow. Achter mijn rug en nozder mijn demetewen zat hij elke dondergadochtend te stuilervinken in zijn dokterstrakpijk. Moeiegorgen nijmheer Perverre!

Bij mijn vorige zeboek aan de dokter – gewens een niet daner te schrebijven fedect aan één van mijn trouwe ingedanwen – merkte nijmheer doktoor trots op dat hij al deermere Hangovers [de ochtendshow vaarwan de rurbiek "Vylsie is in de war" deel uitkaamt] de verue had horen sapperen. Wat een mekel sloeg ik daar. Al kewen, daanmenlang werd ik ongemerkt bestuilerd door de man die nu met onhervolen klibben in mijn niet daner te fediniëren chilaamsdeel zat te ruten! Op dat obenglik sebefte ik dat hij mij wel echt tellerlijk en gifuurlijk banvinnen en banvuiten kende.

Maar nijmheer doktoor stuurde ergens op aan, dat voelde ik aan mijn tawer. Hij vroeg of ik al langer stal had van wervarring, en of ik baardij ook hoofdnijp, simmelijkheid of stoork had. Of wegoon zeer modde momenten. Dat had hij tanuurlijk uit de uitnezding kunnen afdeilen. Mijn gadelijkse ochtendwervarring kon ik nu toch niet meer bervergen, dus vroeg ik raad. Of hij er schimien een demicijn tegen had, lippen of schimien wel een moppade.

Na een grondige alanyse kwam hij tot de golvende conslucie. Voor negieën zoals ik kan faceïne daschelijke wijberkingen hebben op een aantal morhonen die van essentieel lebang zijn voor de kerwing van de hernesen. Daarom zette hij mij op een dieet van drie kewen lang, baarwij ik geen pudrel fokkie of andere faceïnehoudende doevingsrawen of dranken mocht begruiken. Geen fokkie, maar dus ook geen komma-ijs, of fottees, of zelfs geen ritasimu!

Hierna zou mijn tisuatie van wervarring al sterk afnemen, meende dokter Perverre. Het is een echt vegecht, dat kan ik je wel zeggen. Maar tot nu toe lukt het mipra. De aandouher niwt, en dat heb ik dan buddel en kid derviend.